De Sint-Lambertuskerk, in flamboyante gotische stijl, is eind 14e eeuw/begin 15e eeuw gebouwd en is opgetrokken in plaatselijke steen. Rondom de kerk is een ommuurde begraafplaats die nog steeds in gebruik is. De kerk werd vaak beschadigd door herhaaldelijke onlusten vanuit de vesting van Limburg, maar ook door natuurrampen, en verloor geleidelijk haar uitstraling. Er waren meerdere restauraties nodig, de laatste uit 1910 werden uitgevoerd door de architect Lohest. De klokkentoren van Sint-Lambertus heeft een bijzonder kenmerk: de spits is spiraalvormig en helt naar het westen over, en halverwege zijn de spanten gebroken. Hierdoor is de klokkentoren gemakkelijk te herkennen. Sint-Lambertus is een van de gedraaide klokkentorens. Het interieur van de kerk verbergt enkele oude schatten, waaronder de doopvont met een romaanse kuip (12e eeuw), een hoofdaltaar uit 1552, de ankerstok (gebeeldhouwde balk die het middenschip doorkruist) ook wel “de balk van de apostelen” genoemd, gemaakt rond 1500 in eikenhout, maar ook de theotheek, een gotisch tabernakel van steen. De gebrandschilderde ramen in het middenschip, het koor en het transept zijn stuk voor stuk juweeltjes die het bewonderen waard zijn.
